Wyodrębnianie centrów kosztów zasobów w koncepcji ZPRK realizowane jest na podstawie następujących kryteriów:
- W ramach jednego centrum kosztu zasobu mogą znajdować się zasoby jednorodne, homogeniczne, substytucyjne, o podobnej technologii, których koszty mogą być jednakowo traktowane (rozliczane) w rachunku kosztów.
- Centrum kosztu zasobu powinno mieć jedną miarę wielkości przerobu zasobu służącą do pomiaru zużycia i stopnia wykorzystania zasobu.
- Dla danego centrum kosztu zasobu możliwe jest pozyskanie danych o rzeczywiście poniesionych kosztach, rzeczywistym zużyciu (dane ilościowe zebrane lub wyliczone na podstawie standardów zużycia) oraz o planowanym zużyciu i budżetowanych kosztach stałych i zmiennych zużycia zasobu.
- Centrum kosztu zasobu powinno mieć jednego odpowiedzialnego menedżera, przy czym menedżer może odpowiadać za wiele centrów kosztów zasobów.
- Centrum kosztu nie powinno być geograficznie rozproszone.
Mając na uwadze rygorystyczne kryteria wyodrębniania zasobów, zasobowo-procesowy rachunek kosztów zakłada stosowanie uproszczenia (wyjątku) polegającego na tym, że zasoby mogą być połączone w ramach jednego centrum kosztu zasobu, jeżeli ich sposób rozliczania na inne zasoby, działania lub obiekty kosztowe jest taki sam, i nie jest istotne uzyskanie rozdzielczości kosztów zasobów.