Pośrednie obiekty kosztowe typu: grupa produktowa i pośrednie obiekty kosztowe typu: segment klienta to obiekty, które służą w ZPRK do grupowania kosztów związanych z określonym poziomem zarządzania produktami i klientami, np.: grupą produktową, marką produktową, regionem sprzedaży, zakładem produkcyjnym, rynkiem zbytu itp. Pośrednie obiekty kosztowe typu: grupa produktowa i segment klienta służą do gromadzenia kosztów tych zasobów i procesów podstawowych, które mają słabe związki przyczynowo-skutkowe z finalnymi obiektami kosztowymi (np. konkretnymi produktami, usługami i klientami), ale są one silne na wyższym poziomie zarzadzania produktami i klientami (relacje nr [5] i [2])[1].
Oznacza to, że jeżeli nie ma bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztem a finalnym obiektem kosztowym, np. produktem, ale jest ten związek z grupą produktową, w jakiej znajduje się produkt, to koszt alokowany jest na poziom grupy produktowej (POK), a nie na poziom konkretnego produktu (FOK). Analogicznie, jeżeli nie ma bezpośredniego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztem a finalnym obiektem kosztowym, np. klientem, ale jest ten związek z regionem sprzedaży, w jakim znajduje się klient, to koszt alokowany jest na poziom regionu sprzedaży (POK), a nie na poziom konkretnego klienta (FOK).
Pomiędzy kosztem pośredniego obiektu kosztowego a finalnym obiektem kosztowym istnieją hierarchiczne zależności, a rozliczenie pośrednich obiektów na finalne obiekty kosztowe ma na celu zapewnienie dodatkowej informacji o pełnym koszcie finalnego obiektu kosztowego, np. produktu, usługi i klienta (relacja nr [7]). Rozliczenia pośrednich obiektów na finalne obiekty kosztowe dokonuje się z zachowaniem rozdzielczości rozliczanych kosztów.
Pośrednie obiekty kosztowe typu: firma to obiekty, które służą w danym rachunku kosztów do grupowania kosztów związanych z przedsiębiorstwem jako całością, a niezwiązanych z produktami i klientami firmy. Obiekty te agregują koszty zasobów i procesów zarządczych (relacje [5] i [6]). Rozliczanie pośrednich obiektów kosztowych na finalne obiekty kosztowe typu: klient ma charakter narzutu kosztowego bez związków przyczynowo-skutkowych (relacja nr [11]). Celem tego rozliczenia jest zapewnienie informacji o pełnym koszcie finalnych obiektów koszowych, co może być istotne w podejmowaniu decyzji o długoterminowym horyzoncie czasowym. Rozliczenia pośrednich obiektów kosztowych na finalne obiekty kosztowe dokonuje się z zachowaniem rozdzielczości rozliczanych kosztów.
[1] Przykłady zasobów alokowanych na te obiekty, to np.: koszty reklamy grupy produktowej, koszty targów branżowych, natomiast przykłady procesów, to: zarządzanie portfelem produktów (grupą produktową) czy zarządzanie portfelem klientów (segmentem klientów).